ผลของสังกะสีต่อการกำจัดไซยาไนด์โดยวิธีการออกซิไดซ์ด้วยเฟอร์เรต

Abstract

ไซยาไนด์เป็นสารเคมีอันตรายที่มักพบอยู่ในน้ำเสียจากอุตสาหกรรมการชุบโลหะ วิธีการกำจัดไซยาไนด์ที่ใช้กันทั่วไปคือ การกำจัดโดยการออกซิเดชัน งานวิจัยนี้ได้ศึกษาผลของสังกะสีต่อการกำจัดไซยาไนด์ โดยวิธีการออกซิไดซ์ด้วยเฟอร์เรต โดยในส่วนแรกได้ศึกษาผลของพีเอชและอัตราส่วน โดยโมลเฟอร์เรตต่อไซยาไนด์ต่อประสิทธิภาพในการกำจัดไซยาไนด์ และสารผลิตภัณฑ์ที่เกิดขึ้น โดยทดลองในช่วงความเข้มข้นไซยาไนด์ไม่เกิน 500 ไมโครโมลาร์ ผลการทดลองพบว่า ที่อัตราส่วนโดยโมลเฟอร์เรตต่อไซยาไนด์เท่ากับ 1:1 มีประสิทธิภาพในการกำจัดไซยาไนด์ 85-100% ที่พีเอช 9, 10 และ 11 โดยมีปฏิกิริยารวดเร็วที่พีเอช 9 และมีแนวโน้มถึงประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นเมื่อความเข้มข้นในการทำปฏิกิริยาเพิ่มขึ้น โดยสารผลิตภัณฑ์หลักที่เกิดขึ้นจากการกำจัดไซยาไนด์คือ ไซยาเนต ส่วนที่สองได้ศึกษาผลของสังกะสีต่อประสิทธิภาพในการกำจัดไซยาไนด์ อัตราส่วนโดยโมลเฟอร์เรตต่อไซยาไนด์ในการทำปฏิกิริยา และอัตราการเกิดปฏิกิริยา โดยกำหนดให้ความเข้มข้นสังกะสีเท่ากับ 150 ไมโครโมลาร์ทีพีเอช 9 และ 200 ไมโครโมลาร์ที่พีเอช 10 และ 11 ซึงเป็นความเข้มข้นอิ่มตัวที่แต่ละพีเอช ผลการทดลองพบว่าสังกะสีไม่ผลต่อประสิทธิภาพในกากำจัดไซยาไนด์ ไม่มีผลต่อสัดส่วนการทำปฏิกิริยา และไม่มีผลต่อสารผลิตภัณฑ์ที่เกิดขึ้น แต่มีผลทำให้อัตราการเกิดปฏิกิริยาช้าลง โดยที่ปฏิกิริยาเกิดขึ้นได้เร็วที่สุดที่พีเอช 9 และมีอัตราส่วนโดยโมลเฟอร์เรตต่อไซยาไนด์เท่ากับ 0.88:1 ในส่วนสุดท้าย เป็นการทดลองกับน้ำเสียโรงชุบสังกะสี ตัวอย่างน้ำเสียจากโรงชุบสังกะสี มีความเข้มข้นไซยาไนด์สูงถึง 108,622 ไมโครโมลาร์ ทดลองโดยการเจือจางตัวอย่างด้วยน้ำปราศจากไอออน ที่ความเข้มข้นไซยาไนด์ 104.78 ไมโครโมลาร์ ผลการทดลองพบว่า มีประสิทธิภาพในการกำจัดไซยาไนด์ 100% ที่อัตราส่วนโดยโมลเฟอร์เรตต่อไซยาไนด์เท่ากับ 1.37:1 ซึ่งมากกว่าผลการทดลองกับน้ำเสียสังเคราะห์ 1.56 เท่า คาดว่าเป็นผลจากสารอินทรีย์และอนินทรีย์ต่างๆ ที่เจือปนอยู่ในน้ำเสีย