การศึกษาแรงจูงใจที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแรงจูงใจที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทยของนักมวยไทยนักศึกษา นักมวยไทยสมัครเล่นและนักมวยไทยอาชีพ (2) เปรียเทียบแรงจูงใจภายในและแรงจูงใจภายนอกที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทยของนักมวยไทยนักศึกษานักมวยไทยสมัครเล่นและนักมวยไทยอาชีพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักมวยไทย 3 กลุ่ม คือ (1) นักมวยไทยในสถาบันอุดมศึกษาจำนวน 71 คน (2) นักมวยไทยสมัครเล่นจำนวน 40 คน (3) นักมวยไทยอาชีพจำนวน 82 คน รวมทั้งสิ้น จำนวน 193 คน ซึ่งได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบสอบถามแรงจูงใจที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทยที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีค่าความเที่ยง .94 นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และค่า “ที” (t-test) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. แรงจูงใจที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทยของนักมวยทั้งหมดอยู่ในระดับสูงมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.02 เมื่อแยกแต่ละกลุ่ม พบว่า กลุ่มนักมวยไทยนักศึกษาในระดับสูงมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.02 นักมวยไทยสมัครเล่นอยู่ในระดับสูงมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.8 นักมวยไทยอาชีพอยู่ในระดับสูงมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.01 และแรงจูงใจที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทย คือ ด้านการเข้าใจเหตุผล ด้านการชนะตนเอง ด้านสมรรถภาพทางภายและสุขภาพ ด้านสิ่งตอบแทนที่เด่นชัดและด้านการเป็นที่ยอมรับ 2. แรงจูงใจภายในที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทยของนักมวยไทยนักศึกษาสูงกว่านักมวยไทยสมัครเล่นและนักมวยไทยอาชีพสูงกว่านักมวยไทยสมัครเล่นอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ส่วนนักมวยไทยนักศึกษากับนักมวยไทยอาชีพไม่แตกต่างกันและแรงจูงใจภายนอกที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทยของนักมวยไทยนักศึกษากับนักมวยไทยสมัครเล่น นักมวยไทยนักศึกษากับนักมวยไทยอาชีพและนักมวยสมัครเล่นนักศึกษากับนักมวยไทยอาชีพไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 3. แรงจูงใจที่ส่งผลต่อการเป็นนักมวยไทยทั้ง 19 ด้านของนักมวยไทยนักศึกษากับนักมวยไทยสมัครเล่น นักมวยไทยนักศึกษากับนักมวยไทยอาชีพและนักมวยไทยสมัครเล่นกับนักมวยไทยอาชีพไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 4. นักมวยไทยนักศึกษาและนักมวยไทยอาชีพมีแรงจูงใจภายในสูงกว่าแรงจูงใจภายนอกอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ส่วน นักมวยไทยสมัครเล่นมีแรงจูงใจภายในและแรงจูงใจภายนอกไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05