กำเนิดและพัฒนาการของนวนิยายสัจนิยมแนวมหัศจรรย์

Abstract

การวิจัยนี้มุ่งศึกษากำเนิดและพัฒนาการของนวนิยายสัจนิยมแนวมหัศจรรย์ เพื่อหาแนวทางในการจัดประเภทของนวนิยายแนวนี้อย่างมีระบบมากขึ้น นวนิยายที่คัดเลือกมาเป็นตัวอย่างเพื่อวิเคราะห์โครงสร้างและพัฒนาการมีจำนวน 7 เล่ม ได้แก่ One Hundred Years of Solitude (1976) ของ กาเบรียล การ์เซ๊ย มาร์เกซ (Gabriel Garcia Marquez) Nights at the Circus (1984) ของ แอนเจลลา คาร์เตอร์ (Angela Carter) Midnight's Children (1985) ของ ซัลมาน รุชดี (Salman Rushdie) The House of the Spirits (1985) ของ อิซาเบล อัลเยนเด้ (Isabel Allende) Beloved (1987) ของ โทนี มอริสัน (Toni Morrison) Like Water for Chocolate (1989) ของ ลอรา เอสกีเวล (Laura Esquivel) และ The Mule's Foal (1993) ของ โฟตินี อิปาโนมิติส (Fotini Epanomitis) จากการศึกษากำเนิด พัฒนาการ และความหมายของนวนิยายแนวนี้พบว่า นวนิยายแนวนี้มีต้นกำเนิดที่ได้รับอิทธิพลมาจากงานวิจารณ์ทางศิลปะแนวเดียวกันในประเทศเยอรมนีปี ค.ศ. 1925 และมีพัฒนาการเรื่อยมาจนได้รับความนิยมอยู่ในหลายประเทศ นวนิยายที่มีชื่อเสียงมากที่สุดและได้รับยกย่องว่าเป็นต้นแบบงานเขียนแนวนี้คือ นวนิยายเรื่อง One Hundred Years of Solitude ของ กาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ (Gabriel Garcia Marquez) ซึ่งได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมในปี ค.ศ. 1982 นวนิยายสัจนิยมแนวมหัศจรรย์ จัดว่าเป็นนวนิยายที่ทำหน้าที่สะท้อนสังคม การเมือง และแนวคิดร่วมสมัย มีกลวิธีการประพันธ์ที่มีเอกลักษณ์ คือ เป็นการผสมผสานโลกในจินตนาการและโลกแห่งความเป็นจริงเข้าไว้ด้วยกันจนแยกไม่ออก ทำให้นวนิยายมีลักษณะสมจริงและมหัศจรรย์ ลักษณะเด่นของนวนิยายประการหนึ่ง คือการสร้างตัวละครที่มีพฤติกรรมแปลกประหลาดในโลกสัจนิยมที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไป ตัวละครนั้นดำเนินชีวิตตามปกติและไม่รับรู้ความผิดปกตินั้น แต่ความมหัศจรรย์และแนวคิดต่างๆ จะปรากฏแก่สายตาผู้อ่าน