ที่จอดรถในย่านศูนย์กลางธุรกิจของเมืองเก่า : กรณีศึกษาย่านถนนเยาวราช กรุงเทพมหานคร

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาที่จอดรถและปัญหาที่จอดรถในปัจจุบันในย่านธุรกิจกลางเมืองเก่าและศึกษาความเป็นไปได้ในการลงทุนเพื่อเพิ่มพื้นที่จอดรถในพื้นที่ดังกล่าว โดยใช้เทคโนโลยีที่จอดรถกรณีศึกษา ย่านถนนเยาวราช กรุงเทพมหานคร โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อนำเสนอรูปแบบที่จอดรถทางเลือกซึ่งมีการนำเทคโนโลยีจักรกล มาช่วยเพิ่มจำนวนที่จอดรถในเขตพื้นที่จำกัดโดยเฉพาะย่านศูนย์กลางธุรกิจเมืองเก่าซึ่งมักประสบปัญหาเรื่องที่จอดรถ ให้สามารถใช้ประโยชน์จากพื้นที่ให้เต็มศักยภาพและเกิดประโยชน์สูงสุดในการทำที่จอดรถ จากการศึกษาพบว่าย่านถนนเยาวราชห้ามมิให้จอดริมถนนหรือหน้าอาคารพาณิชย์ รถยนต์ทุกคันมีความจำเป็นต้องใช้บริการสถานที่ให้บริการจอดรถซึ่งมีจำนวนที่จอดรวม 2,514 ที่จอด ปัญหาเรื่องที่จอดรถที่พบในปัจจุบันคือ ความยากลำบากในการวนหาที่จอดรถ และหาที่จอดรถไม่ได้ ในขณะที่ผู้คนอยู่อาศัยหรือมาประกอบกิจกรรมต่างๆในย่านนี้จึงมีต้องการใช้บริการที่จอดรถและต้องการให้มีการเพิ่มจำนวนที่จอดรถจึงสรุปได้ว่า การสร้างสถานที่ให้บริการที่จอดรถเพิ่ม หรือ การเพิ่มจำนวนที่จอดรถให้เต็มศักยภาพของสถานที่จอดรถที่มีอยู่นั้น เป็นสิ่งสำคัญ การศึกษาครั้งนี้เลือกศึกษาแนวทางการเพิ่มจำนวนที่จอดรถโดยใช้เทคโนโลยีที่จอดรถเข้ามาช่วย โดยการประเมินความเป็นไปได้ในการสร้างอาคารจอดรถแบบจักรกลพื้นที่ที่เหมาะสมในการเพิ่มจำนวนที่จอดรถ คือลานจอดรถบนที่โล่ง เนื่องจาก เป็นพื้นที่ที่มีความต้องการใช้บริการที่จอดรถอยู่แล้ว การสร้างอาคารจอดรถจักรกลจะช่วยเพิ่มจำนวนผู้เข้าใช้บริการที่ยังมีความต้องการที่จอดรถแต่หาที่จอดรถไม่ได้ โดยใช้กรณีศึกษา ลานจอดรถบนที่โล่งที่วัดจักรวรรดิราชาวาสวรมหาวิหาร พบว่า รูปแบบที่จอดรถจักรกลที่เหมาะสมคือ ระบบ Rotary โดยสามารถเพิ่มจำนวนที่จอดรถจากประมาณ 200% และมีความเป็นไปได้ทางการเงินในการลงทุนสร้างอาคารจอดรถประเภทนี้ นอกจากนี้ ยังสอดคล้องกับข้อบังคับและกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่นั้นๆด้วย การศึกษาครั้งนี้เป็นแนวคิดให้แก่ผู้ที่ต้องการลงทุนสร้างหรือพัฒนาที่จอดรถ ในการวิเคราะห์ปัจจัยต่างๆที่เกี่ยวข้อง รวมถึงความเป็นไปได้ในการลงทุนทำที่จอดรถ ในแต่ละพื้นที่ที่มีข้อจำกัดแตกต่างกันโดยการใช้เทคโนโลยีที่จอดรถที่เหมาะสมเข้าช่วย เพื่อเพิ่มจำนวนที่จอดรถในพื้นที่เดิม อย่างไรก็ตาม การศึกษาครั้งนี้กำหนดขอบเขตการวิเคราะห์เฉพาะความเป็นไปได้ในการเพิ่มจำนวนที่จอดรถที่มีอยู่อย่างจำกัดโดยไม่ได้วิเคราะห์หาอุปสงค์ของผู้ใช้บริการที่จอดรถส่วนเกินหรือขาด และ อุปทานของผู้ให้บริการที่จอดรถส่วนเกินหรือขาด