การพัฒนาเชิงอนุรักษ์ชุมชน แขวงวัดสามพระยา แขวงบ้านพานถม แขวงบางขุนพรหม

Abstract

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงสภาพต่างๆ ทั้งทางด้านกายภาพ สังคม และเศรษฐกิจ ของพื้นที่แขวงวัดสามพระยา แขวงบ้านพานถม และแขวงบางขุนพรหม เพื่อให้ทราบถึงบทบาทและหน้าที่ของชุมชนกับกิจกรรมการใช้ที่ดิน ที่จะแสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์ของพื้นที่ศึกษา รวมไปถึงโครงการต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องและมีผลกระทบต่อ พื้นที่ศึกษา เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาเชิงอนุรักษ์ชุมชนของพื้นที่ศึกษา โดยการรวบรวมข้อมูลทั้งจากหน่วยงานที่ เกี่ยวข้องและการสำรวจ สอบถาม การศึกษาครั้งนี้อาศัยการผสมผสานกันของแนวคิด 2 ประการ ได้แก่ แนวความคิดเกี่ยวกับการพัฒนาชุมชน โดยมองการพัฒนาชุมชนในฐานะที่เป็นกระบวนการเพื่อการเปลี่ยนแปลงอย่างมีระบบและเหมาะสม เนื่องจากรูป แบบของชุมชนมีความแตกต่างกันในด้านขององค์ประกอบแวดล้อมทางธรรมชาติและที่มนุษย์สร้างขึ้น ในขณะที่แนวความคิดเกี่ยวกับการอนุรักษ์เป็นการรักษาสงวนไว้ซึ่งพื้นที่สถาปัตยกรรม รวมถึงสภาพแวดล้อม สภาพทางสังคม วัฒนธรรมที่มีคุณค่าและเป็นเอกลักษณ์ของชุมชน ผลการศึกษาพบว่า สภาพโดยทั้วไปของพื้นที่ศึกษา มีบทบาทการใช้ที่ดินในด้านของการเป็นย่านพักอาศัย ซึ่งแสดงถึงลักษณะเฉพาะของพื้นที่ศึกษา การแปลี่ยนแปลงกิจกรรมการใช้ที่ดินมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนเป็นอาคาร ตึกแถวพาณิชย์ และอาคารประเภทโฮมออฟฟิศมากขึ้น ลักษณะสถาปัตยกรรมที่โดดเด่นควรค่าแก่การอนุรักษ์ปรากฏ ในรูปของอาคารสถานที่ราชการและวัด สภาพสังคมของคนในชุมชนมีความเป็นอยู่ค่อนช้างเรียบง่าย มักจะเกาะกลุ่มอยู่ รอบๆวัด เป็นชุมขนที่เก่าแก่ ระดับการศึกษา สภาพเศรษฐกิจ และอายุ แสดงให้เห็นทัศนะที่แตกต่างกันของคนในชุมชน คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่มานาน มีที่ดินเป็นของตนเอง มีความรู้สึกผูกพันและเห็นถึงคุณค่ามากกว่าคนที่เช่าที่ปลูกบ้าน อยู่อาศัย ศักยภาพของคนในชุมชนเป็นปัญหาที่สำคัญต่อการพัฒนาพื้นที่ศึกษาในเชิงอนุรักษ์ อย่างไรก็ตามการพัฒนา ในเชิงอนุรักษ์ชุมชนแขวงวัดสามพระยา แขวงบ้านพานถม แขวงบางขุนพรหม จำเป็นต้องอาศัยการสนับสนุนจัดทำโครงการของทางราชการ และความร่วมมือของคนในชุมชน เพื่อความเหมาะสมและสอดคล้องกับความต้องการของคน ในชุมชนเป็นสำคัญ