การศึกษาพยาธิสรีรวิทยาของผู้ป่วยเบาหวานชนิดไม่พึ่งอินสุลิน ที่เริ่มมีอาการก่อนอายุ 30 ปี โดยใช้เทคนิคกลูโคสแคลมป์

Abstract

วัตถุประสงค์ เพื่อวัดปริมาณการตอบสนองของอินสุลินต่อภาวะน้ำตาลในเลือดสูง, ความไวต่ออินสุลินและอัตราเมตาบอสิสมของกลูโคสในผู้ป่วยเบาหวานชนิดไม่พึ่งอินสุลินที่เริ่มมีอาการตั้งแต่อายุน้อย เปรียบเทียบกับผู้ที่ไม่ได้เป็นเบาหวาน โดยการใช้เทคนิคกลูโคสแคลมป์ วิธีการวิจัย ผู้ป่วยเบาหวานที่เริ่มมีอาการก่อนอายุ 30 ปีและกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เป็นเบาหวานและ ไม่มีประวัติครอบครัวเป็นเบาหวานซึ่งได้รับการเลือกให้มีความใกล้เคียงกันในด้านอายุและดรรชนีบอกขนาด ของร่างกาย ได้รับการตรวจด้วยเทคนิคกลูโคสแคลมป์ โดยเริ่มด้วยฮัยเปอร์กลัยซีมิคแคลมป์โดยการให้สารละลายกลูโคสเข้าเส้นเพื่อให้น้ำตาลในเลือดสูง 200-250 มก/ดล เป็นเวลา 1 ชั่วโมง แล้วต่อด้วยยูกลัยซีมิค- แคลมป์โดยการให้อินสุสินและกลูโคสเพื่อให้ระดับน้ำตาลอยู่ในช่วง 80-120 มก/ดล เป็นเวลา 1 ชั่วโมง ซึ่ง ระหว่างนี้เจาะเลือดเพื่อหาระดับกลูโคสและอินสุสินซึ่งนำไปใช้คำนวณค่าที่ต้องการทราบ ผลการวิจัย ผู้ป่วยเบาหวาน 10 รายและกลุ่มควบคุม 10 รายได้รับการตรวจ ผู้ป่วยเบาหวาน 2 ราย มีหินปูนในตับอ่อน ผู้ป่วยเบาหวานมีค่าอินสุสินในพลาสม่าขณะอดอาหารมากเป็น 2 เท่าของกลุ่มควบคุม (14.6±5.4 กับ 7.3±3.7 µU/ml, p=0.01) การตอบสนองของอินสุสินต่อภาวะน้ำตาลในเลือดสูงในผู้ป่วยเบาหวานมีน้อยกว่ากลุ่มควบคุม (20.1±12.1 กับ 55.7±43.2 µU/ml, p<0.01) ผู้ป่วยเบาหวานมีค่าความไวต่อ อินสุสิน เป็น 1 ใน 4, และอัตราเมตาบอลิสมของกลูโคสเป็น 1 ใน 3 ของค่าของกลุ่มควบคุม (6.2±4.1 กับ 26.0±21.8mg/(kg.min) perµU/mlx100, p<0.01 และ 4.0±3.1 กับ 12.3±5.8mg/(kg.min), p=0.001 ตามลำดับ) ผู้ป่วยเบาหวาน 2 รายที่มีหินปูนในตับอ่อนไม่แสดงความแตกต่างที่ชัดเจนของค่าต่างๆ เมื่อเทียบกับ ผู้ป่วยเบาหวานคนอื่น สรุป พยาธิสรีรวิทยาของผู้ป่วยเบาหวานชนิดไม่พึ่งอินสุสินที่เริ่มมีอาการก่อนอายุ 30 ปี แสดงลักษณะโดยมีการต้านอินสุสินร่วมกับมีความบกพร่องในการหลั่งอินสุลิน