การอยู่อาศัยของลูกจ้างในชุมชนโบ๊เบ๊

Abstract

ชุมชนโบ๊เบ๊มีบทบาทสำคัญทางการค้าเสื้อผ้าสำเร็จรูป ลักษณะการดำเนินธุรกิจเป็นการค้าส่ง จึงจำเป็นต้องใช้ลูกจ้างในการขายของ จัดส่ง และบรรจุหีบห่อ ซึ่งไม่สามารถใช้เครื่องจักรทดแทนได้ จากการดำเนินธุรกิจดังที่กล่าวมาแล้ว จึงทำให้การค้าขายในชุมชนโบ๊เบ๊มีความจำเป็นต้องใช้ลูกจ้างเป็นจำนวนมาก การศึกษาครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์ศึกษาสภาพการอยู่อาศัยของลูกจ้างในชุมชนโบ๊เบ๊ทางด้านกายภาพ สังคม และเศรษฐกิจ เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาที่อยู่อาศัยต่อไป โดยการสำรวจ สังเกตสภาพพื้นที่ และสอบถามลูกจ้างในชุมชนโบ๊เบ๊ จากการศึกษาพบว่า ลูกจ้างส่วนใหญ่เป็นลูกจ้างประจำ มีระยะเวลาทำงานระหว่าง 1-3 ปี กว่าครึ่งมีรายได้ต่อเดือน ระหว่าง 3,671 - 7,600 บาท และไม่มีรายได้เสริมพิเศษ การอยู่อาศัยของลูกจ้างแบ่งได้เป็น 3 ลักษณะคือ 1.อยู่อาศัยกับนายจ้าง ปัญหาที่พบส่วนใหญ่คือ ห้องพักมีสภาพคับแคบ 2.เช่าห้องพักอยู่กับเพื่อนโดยรวมกันอยู่ประมาณ 3-4 คนต่อหนึ่งห้องพัก ซึ่งจะเสียค่าใช้จ่ายประมาณ 1,000-2,000 บาทต่อคน 3.ผู้ที่อยู่บ้านของตนเอง พบว่าเกิดจากความต้องการที่จะอยู่อาศัยกับครอบครัว จึงทำให้ต้องอยู่ไกลจากแหล่งงาน ปัญหาที่พบของลูกจ้างส่วนใหญ่เป็นเพราะ 1.ที่อยู่อาศัยไม่ถูกสุขลักษณะ 2.ไกลแหล่งงาน 3.ไกลสิ่งอำนวยความสะดวก นอกจากนี้จากการศึกษาด้านความต้องการ ที่พักอาศัย พบว่าลูกจ้างส่วนใหญ่มีความต้องการพักอาศัยใกล้แหล่งงาน เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายใน การเดินทาง กล่าวได้ว่า ธุรกิจค้าส่งเสื้อผ้าสำเร็จรูปในชุมชนโบ๊เบ๊ ยังคงมีความต้องการแรงงานประเภทลูกจ้าง เพราะลักษณะธุรกิจที่จำเป็นต้องใช้แรงงานเป็นหลัก ดังนั้นการจัดที่พักอาศัยให้แก่ลูกจ้างจึงเป็นสิ่งจำเป็น ข้อมูลจากการศึกษาสรุปได้ว่า ลูกจ้างส่วนใหญ่ต้องการอยู่ใกล้แหล่งงาน และมีความสามารถในการจ่ายค่าที่พักอาศัยได้ไม่เกินคนละ 2,000 บาท และส่วนใหญ่ต้องการจ่ายร่วมกับเพื่อนห้องละไม่เกิน 4 คน ดังนั้นหากผู้ประกอบการคำนึงถึงสวัสดิการของลูกจ้าง เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการปฎิบัติงานก็ควรมีส่วนในการจัดการเรื่องที่อยู่อาศัยให้มีมาตรฐานความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น และนอกจากนี้ภาครัฐเองก็ควรมีนโยบายเรื่องที่อยู่อาศัยสำหรับผู้มีรายได้น้อยที่เหมาะสมต่อไป