ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การปฎิบัติกิจทางศาสนา พฤติกรรมการดูแลทางการพยาบาลกับความผาสุกด้านจิตวิญญาณ ของผู้ป่วยเอดส์ โรงพยาบาลบำราศนราดูร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การปฏิบัติกิจทางศาลนาและพฤติกรรมการดูแลทางการพยาบาลกับความผาลุกด้านจิตวิญญาณของผู้ป่วยเอดส์ โรงพยาบาลบำราศนราดูร และหาปัจจัยที่สามารถร่วมพยากรณ์ความผาสุกด้านจิตวิญญาณของผู้ป่วยเอดส์ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยเอดส์ที่เข้ารับการรักษาตัวเป็นผู้ป่วยในของโรงพยาบาลบำราศนราดูรมาแล้วเป็นเวลาตั้งแต่ 4 วัน ถึง 45 วัน มีอายุ 20 ปีถึง 62 ปี นับถือศาสนาพุทธ มีความรู้สึกตัวดี สามารถพูดคุยกับผู้วิจัยได้และสมัครใจให้ความร่วมมือในการวิจัย จำนวน 100 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วยแบบบันทึกข้อมูล ส่วนบุคคล แบบสอบถามการปฏิบัติกิจทางศาสนา แบบประเมินความผาสุกด้านจิตวิญญาณ และแบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลทางการพยาบาล ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ความผาสุกด้านจิตวิญญาณของผู้ป่วยเอดส์จัดอยู่ในระดับมาก (X= 3-63, S D. = .64) 2. พฤติกรรมการดูแลทางการพยาบาลตามการรายงานของผู้ป่วยเอดส์จัดอยู่ในระดับปานกลาง (X = 3-04, S.D.= .70) 3. รายได้และการปฏิบัติกิจทางศาลนามีความสัมพันธ์ทางบวกกับความผาสุกด้านจิตวิญญาณของผู้ป่วยเอดส์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r = .38 และ r = .82 ตามลำดับ) 4. พฤติกรรมการดูแลทางการพยาบาลมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความผาลุกด้านจิตวิญญาณของผู้ป่วย เอดส์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = .26) 5. การปฏิบัติกิจทางศาลนาและรายได้สามารถร่วมทำนายความผาสุกด้านจิตวิญญาณ ของผู้ป่วยเอดส์ ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีประสิทธิภาพการทำนายร้อยละ 69 (R2 = .69) ได้สมการ ทำนายในรูปคะแนนมาตรฐานดังนี้ Z = .78 RELIGION + .13 INCOME