การใช้วัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรสำหรับผลิตไบโอเซอแฟกแตนท์จาก Bacillus licheniformis F2.2

Abstract

จากการทดลองผลิตสารลดแรงตึงผิวชีวภาพจาก Bacillus licheniformis F2.2 ในอาหารกำหนดสูตร พบว่า จุลินทรีย์นี้สามารถผลิตสารลดแรงตึงผิวชีวภาพ ได้ในปริมาณสูงในอาหารกำหนดสูตรที่มีกลูโคสเป็นแหล่งคาร์บอน จุลินทรีย์ดังกล่าวสามารถใช้ไฮโดรไลเสทของฟางข้าว ที่ความเข้มข้น 2 % (น้ำหนักต่อปริมาตร คิดเป็นปริมาณน้ำตาลรีติวซ์) เป็นแหล่งคาร์บอนทดแทนการใช้กลูโคส มี 0.2 % (น้ำหนักต่อปริมาตร) แอม โมเนียมไนเตรท เป็นแหล่งไนโตรเจน และแมงกานีสซัลเฟต 1.71 มิลลิกรัมต่อลิตร เป็นแหล่งเกลือแร่ เมื่อเลี้ยง Bacillus licheniformis F2.2 โดยมีแหล่งคาร์บอน แหล่งไนโตรเจน และแหล่งเกลือแร่ที่เหมาะสมดัง กล่าวในอาหารเลี้ยงเชื้อที่มี 75 มิลลิโมลาร์ ฟอสเฟตบัฟเฟอร์ที่ค่าความเป็นกรด-ค่านเริมต้น 8.0 อุณหภูมิ 30 องศ่เซลเซียส อัตราการเขย่า 250 รอบ/นาที เป็นเวลา 24 ชั่วโมง จะดลแรงตึงผิวของน้ำเลี้ยงเชื้อจาก 66 มิลลินนิวตันต่อเมตร ลงเหลือ 28.3 มิลลินิวตันต่อเมตร เมื่อทำการเจือจาง 100 เท่า และให้ค่าการกระจายน้ำมัน (oil displacement) เท่ากับ 33.7 หน่วย จากการศึกษาสมบัติเบื้องต้นของสารลดแรงตึงผิวชีวภาพที่ผลิตได้ พบว่า สารลดแรงตึงผิวนี้มีความ เสถียรต่อความเป็นกรดด่างในช่วงกว้าง คือ 6-12 และมีความเสถียรต่ออุณหภูมิ 50 และ 80 องศาเซลเซียส เป็นเวลา 5 ชั่วโมง ความสามารถในการลดแรงตึงผิวของน้ำเลี้ยงเชื้อจะลดลง เมื่อความเข้มข้น ของ NaCI สูงกว่า 10 % นอกจากนี้เมื่อตรวจสอบชนิดของสารลดแรงตึงผิวชีวภาพที่ผลิตได้ด้วย HPLC พบว่า สารที่ผลิตได้มีรูปแบบโครมาโตแกรม ที่แตกต่างจากสารละลายเซอแฟกตินมาตรฐาน